قلعه اکبر آباد از آثار تاریخی شهر دیزیچه است . از خصوصیات این قلعه می توان به این مورد اشاره کرد که این قلعه از خشت و گل ساخته شده و دارای ۷۵۰ متر مربع وسعت وقدمت آن مربوط به دوران قاجار است. یک خانه قدیمی، یک حمام تاریخی و شش عدد برج نگهبانی در این قلعه واقع شده است.مهمانخانه و حیاط چهار حوض از قسمت هایی بوده که ظل السلطان و مهمان ها از آن استفاده می کرده اند این قلعه را ظل السلطان حاکم اصفهان ، برادر مظفرالدین شاه برای گذراندن ایام تابستان خود ساخته است و مدت ۲ ماه از سال را با غلامان و پیشکاران و همسران خود در آن سپری می کرده و از این قلعه به شکار می رفته است.کاربری این قلعه اکنون بصورت کشاورزی است و در صورت مرمت میتوان ازآن بعنوان یک اقامتگاه سنتی و یک مکان گردشگری استفاده نمود.
ل
قلعه بزی:
این قلعه در محدوده محله حسن آباد دیزیچه قرار دارد. این قلعه از نظر شرایط جغرافیایی و فیزیکی شباهت بسیاری به قلعه آتشگاه در ماربین دارد. قلعه به راه های مجاور رودخانه و دشت های سرسبز اطراف اشراف داشته و دارای هسته مرکزی وسیع با بخش های کوچکتری در نقاط بلندتر و سوق الجیشی بوده، دیواره های بیرونی آن از سنگ و گل و در بعضی قسمت ها از سنگ و ساروج ساخته شده و دیوارهای درونی بعضاً با گچ و ساروج صیقلی شده است.
بر اساس تحقیقات به عمل آمده اصل بنا متعلق به دوره ساسانی و قبل از اسلام است که در دوره های بعد بالاخص سلجوقیان تعمیراتی در آن به وجود آمده و مدتها در اختیار فدائیان اسماعیلی بوده است و در نبرد بین اسماعلیان و سلجوقیان بخش هایی از آن تخریب گردیده است. در این راستا مولف کتاب آثار ملی اصفهان می نویسد: این قلعه که در لنجان اصفهان واقع شده است در زمان ساسانیان بنا شده و در دوران سلاجقه الحاقاتی پیدا کرده است ولی اکنون بایر است و فقط نشانی از آن باقی است و به شماره 757 در 26/2/1345 به ثبت تاریخی رسیده است.
در حال حاضر غار بزی شهر دیزیچه توسط باستانشناسان ایرانی و فرانسوی در حال مطالعه است و احتمال می رود با کشف آثار و بقایای انسانی و حیوانی قدمت این شهر باستانی به سال های پیش برگردد.
(نمای محله های نکو آباد و حسن آباد از بالای کوه قلعه بزی)
غارهای تاریخی قلعه بزی:
این غار که در نزدیکی کارخانه سیمان شهرستان مبارکه واقعه است محل زندگی انسان های اولیه بوده و در آن آثاری از پالئو لتیکس ها، نئولتیکس ها و قطعات سلیسی یافت شده که انسان های اولیه به علت فرار از سرما این قطعات را به داخل غار برده و می تراشیده اند. از دیگر موارد مکشوفه در این غار تبرسنگی، فک خوک، سم اسب و سم پای شتر مرغ است. این غار متعلق به دوره پارینه سنگی است. طبق تحقیقات و کاوش های باستانی انجام شده توسط سازمان میراث فرهنگی استان اصفهان در سال 1384، اشیای بسیار تاریخی و با ارزشی در این غار کشف شده که از آن جمله می توان به کشف تراشه سنگی مربوط به دوران پارینه سنگی که 18 هزار سال پیش بوده و کشف فسیل حیوانی همچون کرگون مربوطه به 50 هزار سال پیش اشاره کرد.
متن دوم:
این غارها حاوی کهن ترین نشانه‌های ست انسان در استان اصفهان هستند که در شمال شرق دیزیچه قرار دارند. با توجه به مطالعات باستان شناسان، این غارها مسکن شکارچیان عصر سنگ در حدود ۴۲ هزار سال پیش بوده است. در این دوره انسانهای نئاندرتال در منطقه زاگرس و احتمالا مرکز ایران می زیستند.اهمیت قلعه بزی در این نکته است که از دوره پارینه سنگی میانی در مرکز فلات ایران اطلاعات چندانی وجود نداشت. در حال حاضر قلعه بزی تنها مکان شناخته شده ای است که می تواند در زمینه گاهنگاری، دیرین اقلیم‌شناسی و سایر مسائل مرتبط با زندگی مردمان پارینه سنگی میانی اطلاعاتی ارائه کند .
به نظر کاوشگر این مکانها مجموعه قلعه بزی در ایران کاملاً منحصر بفرد است و مجموعه‌های مشابه آن در تنها در قفقاز، شبه جزیره عربستان و جنوب شرقی اروپا دیده شده است .
اولین فصل کاوشها در غار قلعه بزی در سال ۸۴ به سرپرستی بیگلری و با همکاری اداره باستان‌شناسی میراث اصفهان و بخش زمین‌شناسی دانشگاه اصفهان به طور مقدماتی صورت گرفت. اما در فصل دوم که اخیرا توسط باستان شناسان ایرانی و فرانسوی به سرپرستی بیگلری و ژوبر انجام گرفت تمرکز بر غار اصلی بود، که دارای وسعت بسیار و نهشته‌های غنی از دوره پارینه سنگی میانی است .
(تصویری زیبا از کوه همیشه سرفراز حسن آباد قلعه بزی)
مطالعه استخوان‌های به دست آمده و گونه‌های جانوری در قلعه بزی توسط دکتر مرجان مشکور آغاز و در فصل دوم با همکاری دکتر ویلیام رندو ادامه یافت. طبق نظر این متخصصین استخوان‌های جانوری در قلعه بزی به خوبی حفظ شده است و گونه‌های مختلف جانوری در این مکان به دست آمده است که غزال و بز وحشی، گاو وحشی و کرگدن از آن جمله هستند. متاسفانه حفاریهای غیر مجاز پیشین لطمات زیادی به لایه‌های باستان غارها زده است .
بدون تردید غارهای قلعه بزی از جنبه‌های باستان‌شناسی منحصر بفرد هستند و ادامه کاوشهای علمی می تواند اطلاعات مهمی درباره کهنترین ساکنان ایران زمین ارایه کند.ایجاد موزه پارینه سنگی که نمایشگر کشفیات این غار باشد می تواند باعث جلب گردشگران زیادی به منطقه شود .
این اثر تاریخی در دیزیچه واقع شده و قدمتی بیش ۲۰۰۰ دوهزارسال را دارا می باشد که یک محل ی در زمان باطنان حسن صباح بوده ونام حسن آباد هم ام حسن صباح گرفته شده است .
آنچه از کتب بهرالنساب التواریخ حضرت امام حسن مجتبی ع و بهرالنساب حضرت آیت الله سید مرتضی علم الهدی علیه الرحمه و امیر تیمور گورگانی به رشته تحریر در آمده:
پس از ورود حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السلام و عزیمت آن حضرت به نوسان(خراسان) و شهادت آن حضرت در آن دیار پاک و مطهر و اینکه خلفای عباسی علیه لعنت و العذار در طول حکومت ظالمانه خود دستور به تعقیب دستگیری اذیت و آزار اولاد و اعقاب ائمه معصومین علیهم السلام را چه در دیارعرب و چه در دیار عجم صادر نموده بودند تعداد زیادی از اولاد و نوادگان ائمه معصومین علیهم السلام جهت زیارت آن امام بزرگوار و خارج شدن از سیطره حکومت سفاک عباسیان به دیار عجم (ایران) روی آورده که حضرت شاه سلیمان ع که از نوادگان امام زین العابدین علیه السلام می باشد و با هفت نسب به آن حضرت منسوب میشود. در زمان ابوالعباس احمد معروف به الناصرالدین الله سی و چهارمین خلیفه عباسی علیه لعنت و نفرین که در بین سال های ۵۷۵ تا ۶۲۳ هجری قمری بر مسند قدرت بوده اند آن امامزاده عظیم الشان جهت عزیمت به نوسان (خراسان ) و زیارت جد بزرگوارش حضرت امام رضا ع از طریق دریای خلیج خفاچیه (سوسنگرد) خوزستان شده و چون بنا به دستور حکام سفاک عباسی تمام راه ها و بی راهها در کنترل آن ظالمان ستمگر بود حضرت شاهزاده سلیمان علیه السلام که با کاروانی از اقوام و اقارب خود بوده اند مجبور به طی طریق بصورت شبانه و از بی راهها بوده تا بتواند خود را به سرزمین خراسان برساند که پس از ورود آن حضرت به منطقه اصفهان خبر ورود ایشان توسط یکی از دشمنان آل بوتراب بنام سیریر دمشقی به حکام عباسی داده شده.
که فوجی از لشگر و سپاهیان ظلم جور حکومت به راهنمای سیریر دمشقی پس از دریافت خبر دقیق از محل اقامت آن حضرت به آن محل در قریه دیزیچه در شمال غربی زاینده رود در کنار کوهپایه های آن محل با کاروان آن امامزاده عظیم الشان برخورد و پس از درگیری و جدال و نبردی سخت به دلیل کسرت سپاهیان کفر و نهایتا توسط فردی شقی و سفاک بنام سیریر بن ناظر بن ابراهیم دمشقی تیر بر پیشانی مبارک آن حضرت اصابت و همانند اجداد مطهرش به درجه رفیع شهادت نائل می گردد که پس از خروج سپاه خصم از منطقه توسط مسلمانان و مومنان محل پیکر مطهر آن بزرگوار در محل فعلی که بقعه و بارگاه آن حضرت می باشد با احترام به خاک سپرده و هم اکنون مضجع شریف آن امامزاده عظیم الشان محل تجمع و زیارت گاه دوستان و عاشقان عصمت و طهارت علیهم السلام می باشد.
امامزاده شاه سلیمان در سن نوجوانی به شهادت رسیده و صاحب کرامات عدیده بوده و بزرگان و مردم شریف اصفهان و محل کرامات زیادی از ایشان نقل میکنند و هم اکنون مرقد مطهر آن بزرگوار رونقی به شهر دیزیچه داده و همه ساله بویژه در روزهای ۲۸ ماه صفر و ۲۱ ماه مبارکه۳رمضان زائرین و محبین اهل بیت علیهم السلام از اطراف اکناف در حرم و مرقد مطهر ایشان جمع و دست به دعا و نیایش داشته و تمسک و توصل به آن امامزاده عظیم میجویند که از خداوند متعال میخواهیم دعای همه آن ها را برآورده به خیر بگردانند. آمین یا رب العالمین
دیزیجه، به معنای دز، دژ و قله می باشد. وجود قلعه بزی در محله حسن آباد این شهر که متعلق به دوره ساسانی و قبل از اسلام است از یک طرف کشف آثار زندگی مردمان اولیه از جمله تراشه سنگی مربوط به دوران پارینه سنگی که 18 هزار سال پیش بوده و همچنین فسیل حیواناتی همچون کرگدن که مربوط به 50 هزار سال پیش می باشد حکایت از قدمت ست انسان در این منطقه می باشد. در حال حاضر غار بزی شهر دیزیچه توسط باستانشناسان ایرانی و فرانسوی در حال مطالعه است و احتمال می رود با کشف آثار و بقایای انسانی و حیوانی قدمت این شهر باستانی به سال های پیش برگردد.
شهر دیزیچه از اجتماع روستاهای دیزیچه، ونیچه و قلعه میرزا زمان، نکوآباد و حسن آباد در تاریخ 4/9/1372 به شهر تبدیل شده است، دومین شهر شهرستان مبارکه به شمار می آید. این شهر با وسعت 26 کیلومتر مربع در 4 درجه و 31 دقیقه عرض شمالی و 48 درجه و 52 دقیقه طول شرقی در ارتفاع 1700 متر از سطح دریای آزاد در فاصله 5 کیلومتری شمال شهر مبارکه، 35 کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان و 10 کیلومتری شرق زیرین شهر و در حاشیه رودخانه زاینده رود واقع گردیده است.
ارتفاعات موجود در شهر دیزیچه و مناطق پیرامون آن از سه رشته به موازات همدیگر از شمال غرب به جنوب شرق کشیده شده است.
- شاه کوه بخشی از رشته ارتفاعات ناحیه شمال شرقی شهرستان است که در امتداد کوه کلاه قاضی قرار گرفته و ارتفاع آن به 2418 متر از سطح دریای آزاد می رسد. این رشته ارتفاعات شهرستان مبارکه را از شهرستان اصفهان جدا می کنند.
- رشته کوه قلعه بزی، خولنجان و طالخونچه : کوه قلعه بزی با ارتفاع 2165 متر، خولنجان و طالخونچه با ارتفاع 2161 متر، کوه زرد با ارتفاع 2546 و کوه شاه عبدالله با ارتفاع 2433 متر از سطح دریا رشته ارتفاعاتی هستند که شهرستان مبارکه را به جز در ناحیه زاینده رود به دو بخش تقسیم نموده اند.
- ارتفاعات جنوب غربی: دیوار بلندی است که شهرستان مبارکه را از شهرستان شهرضا و استان چهارمحال بختیاری جداساخته است. کوه بیدکان با ارتفاع 2710 متر و کوه قمیشلو با ارتفاع 2595 متر مرتفع ترین نقاط این رشته ارتفاعات محسوب می شوند.
سایر ارتفاعات شهرستان از جمله کوه کلک در جنوب غرب طالخونچه و کوه چقاخوش به ارتفاع 2057 متر در جنوب حسن آباد تنگ بیدکان به صورت دامنه ارتفاعات و اراضی نسبتاً مسطح است که شیب آنها از 7 درصد نمی کند.
جمعیت شهر در سال 1395 بر اساس سالنامه آماری معادل 18،935 نفر و دارای تعداد خانوار6011 می باشد.
متن دوم:
دیزیچه شهری است در جنوب غربی استان اصفهان ایران. ۳۵ کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان (مرکز استان) و ۵ کیلومتری شهر مبارکه مرکز شهرستان مبارکه ۱۰ کیلومتری شرق زرین‌شهر و (مرکز شهرستان لنجان) و در حاشیه رودخانه زاینده‌رود واقع شده‌است.
در تاریخ ۴ آذر ۱۳۷۲ به دیزیچه شهرداری تعلق گرفت. نام دیزیچه برگرفته از شکل خاص جغرافیایی آن است، به گونه‌ای که اگر از بالا به دیزیچه نگاه شود سه طرف شهر در حصار کوه‌ها و یک طرف آن رودخانه زاینده رود میباشد و بدین ترتیب مانند دژ کوچکی است که در قدیم دژچه نام داشته و در طول تاریخ با فرایند واجی که در گفتار شکل گرفته، ابتدا به «دژچه» و سپس «دزیچه» و در پایان به «دیزیچه» تغییر نام یافته‌است.[۱]
دیزیچه با کارخانجات و صنایع سبک و سنگین استان از جمله مجتمع فولاد مبارکه مجاور است و کارخانه سیمان سپاهان دیزیچه به نوعی در دل شهر جای گرفته‌است و در نزدیکی شرکت پلی‌اکریل اصفهان قرار دارد.
گذر دو خط راه‌آهن از حاشیه و مرکز شهر همچون کمربند قسمتی از شهر را در خود جای داده‌است. ایستگاه راه‌آهن دیزیچه در حال حاضر ایستگاه باری است که در سند چشم‌انداز ۲۰ ساله به مسافربری نیز تبدیل میشود. همچنین آزاد راه اصفهان-کاشان-قم-تهران از شهر دیزیچه عبور می‌کند.
اقتصاد مردم شهر در درجه اول به کشاورزی و فعالیت‌های جنبی و سپس اشتغال در بخش صنعت (به ویژه حمل و نقل سیمان) وابسته‌است.
درباره این سایت